เป็นภาพที่สะเทือนความรู้สึกมากมายและจำได้ไม่มีลืม

     ในบ่ายวันนั้น อากาศร้อนอบอ้าวบริเวณโดยรอบ เป็นลานดินแดงแห้งแล้ง มีกระท่อมของชาวมูเซอแดงปลูกห่างๆกันในวันนั้น สมเด็จพระนางเจ้าฯ และ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลีฯ โดยเสด็จฯ ระหว่างที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทอดพระเนตรสภาพภูมิประเทศเบื้องหน้าสลับกับแผนที่ในพระหัตถ์ที่ทรงกางออกอยู่นั้นทันใด ก็มีลมหมุนเล็กๆ หมุนมาตรงที่ประทับยืนอยู่นั้น ฝุ่นแดง กระจายไปทั่ว แผนที่แทบหลุดจากพระหัตถ์ จ้าหน้าที่ต่างตกใจ แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ประทับยืนนิ่งๆ อย่างมั่นคง ทรงรวบแผนที่ไว้ในพระหัตถ์ ถอดฉลองพระเนตรแล้วเช็ดพระเนตร สักครู่ จึงยกแผนที่ขึ้นจัด และกางออก ทรงงานต่อไปเสมือนหนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราร้องไห้เลย ร้องไห้เพราะว่าพระองค์ไม่ต้องมาอย่างนี้ก็ได้ หลังจากนั้นอีก ๓ ปีถัดมา ผมไปที่นั่นอีกครั้ง มันเป็นอะไรที่ช็อค เพราะว่าจากภูเขาหลายลูกที่เป็นทะเลทรายในวันนั้น วันนี้มันเขียวไปหมด บ้านแกน้อยก็เป็นโครงการหลวงที่ทำรายได้สูงมาก ต่อมาเมื่อประมาณ ๓ ปีที่แล้ว เนื่องจากผมจบมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ทางคณะสื่อสารมวลชนก็มาขอหนังสือผมเล่มหนึ่ง ชื่อ ‘ย่างพระบาทที่ยาตรา’ เอาไปเป็นคอนเซ็ปในการทำงานถวายฯ ผมก็เลือกรูปหนึ่งที่ชอบมาก ก็คือรูปครั้งนี้ แล้วให้เขาไปออกแบบมาอีกที ก็ทำออกมาเป็นอย่างที่เห็น เดิมรูปที่ผมถ่ายข้างหลังเป็นภูเขาก่อนทรงงาน แต่รูปที่ทำออกมา ใช้ภาพภูเขาหลังทรงงานเป็นฉากหลังแทน ..

"มีหลายครั้งที่ผมไปถ่ายภาพพระองค์ท่านแล้วเห็นพระองค์ประทับราบอยู่กับพื้นหัวเข่าเปื้อนทรายเต็มไปหมดผมเคยยกกล้องขึ้นถ่ายรูปเมื่อพระองค์ประทับบนบัลลังก์ในวันฉัตรมงคลพอเห็นภาพอย่างนี้เมื่อไหร่ผมก็น้ำตาไหล"

คือ ทำไมพระองค์ต้องมาทำอย่างนี้ทรงงานทุกวัน ตี ๓ ตี ๔ พระองค์ก็ยังทรงงานพระองค์เสด็จฯ เยี่ยมราษฎรทุกวัน ๑๑ โมงเช้ากลับมาได้เสวยพระกระยาหารค่ำตอน ๔ ทุ่มเป็นเราก็อยู่ไม่ได้ ไม่มีทางแต่พระองค์ทรงทำได้ด้วยความเต็มพระราชหฤทัย 

"โครงการของพระองค์ ๔,๐๐๐ กว่าโครงการทรงติดตามความคืบหน้าทุกโครงการด้วยพระองค์เองแล้วโครงการเหล่านั้นก็ได้เดินทางไปสู่ความสำเร็จทุกโครงการด้วยพระองค์เองทรงคิดได้อย่างไร ทรงทำได้อย่างไรคนธรรมดาทำไม่ได้ ไม่มีวัน "

ในฐานะช่างภาพบางครั้งก็สงสัยว่า พระองค์ท่านทรงถ่ายอะไรบ้าง บางทีแอบไปยืนข้างหลังว่าพระองค์ทรงถ่ายอะไรคือพระองค์ท่านทรงยกกล้องมาแต่ละครั้งทรงถ่ายของไม่ดีทั้งนั้น ดินแดงแห้งผากรากไม้ ต้นไม้ล้ม พระองค์ทรงถ่ายภาพเหล่านี้แต่อีก ๕ ปี ๑๐ ปี กลับไปดูสิตรงนั้นจะกลายเป็นอ่างเก็บน้ำใหญ่พระองค์ท่านทรงถ่ายไปต้องคิดไปด้วยแน่ๆว่าจะเอาไปทำอะไร เพราะฉะนั้นสิ่งที่ได้มาจากรูปของพระองค์ ก็คือ “ชีวิต” 

#ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป
#ลูกจะเป็นคนดี
thkz content cr: ภาพถ่ายของ คุณนภันต์ เสวิกุล
ช่างภาพ ผู้ที่ได้มีโอกาสติดตามการทรงงาน
และเคยตามเสด็จตั้งแต่ปี 2519 ถัง 2530
ระหว่างทรงงานในพื้นที่ภาคเหนือ

ที่มา : เพจ Supani Sundarasardula